Prvi pomen Odžaka vezuje se za 1557. ili 1558. godinu. Odžaci se tada pominju kao naselje u Bačkoj koje su osnovali Turci za vreme vojnih operacija koje su vodili u južnoj Ugarskoj. O poreklu imena naselja postoji više teorija, jedna od njih je da ime vodi poreklo od imena turskog vojnog odreda koji je boravio na prostoru naselja, postoji i teorija po kojojime vodi poreklo od turske reči za dimnjak, (zbog dimnjaka koji su virili iz zemunica prvog naselja), kao i da su Odžaci dobili naziv po bosanskom Odžaku odakle je u 16. veku doseljeno 7 srpskih porodica. U 17. veku Odžaci su opusteli, stanovništvo se pod pritiskom velikih dažbina,naplaćivanih za vojne potrebe i rata,mahom iselilo na sever. Tokom 18. veka naselje je obnovljeno i tada u Odžacima živi oko stotinak srpskih i šokačkih porodica. Vlasti Habzburške monarhije odlučuju da kolonizuju ovaj prostor nemačkim kolonistima, što dovodi do prisilnog iseljavanja starosedelačkog stanovništva (Srba i Šokaca).
Kolonizacija Odžaka nemačkim življem počinje 1755. godine kada se donosi odluka o naseljavanju 300 nemačkih porodica. Nemački kolonisti od vlasti Habzburške monarhije dobijaju zemljište za gradnju kuća, onoliko zemlje koliko su mogli da obrađuju, seme itd. Osim toga dobijaju status slobodnih carskih podanika, pa su tako kmetovi među njima oslobođeni svojih obaveza. Kolonisti koji su naselili Odžake bili su većinom iz nemačkih oblasti: Badena, Švarcvalda, Alzasa, Lorene, Hesena itd. U svoje novo mesto boravka dolazili su Dunavom, brodovima poznatim pod imenom ''Ulmske kutije'' plovili su preko Beča i Budimpešte do Apatina gde su se iskrcavali. Prvi kolonisti stigli su 1756. godine, među kojima je bio i baron Kotman, vlasnik poseda.
Doseljeni kolonisti uglavnom su se bavili poljoprivredom. Njihovim dolaskom počinje i masovan uzgoj konoplje iako se po nekim turskim defterima gajenje konoplje spominje još u vreme kad su oni vladali ovim prostorima. Zemljište u Odžacima i okolini bilo je idealno za gajenje ove biljke, čemu je najviše doprinosila reka Mostonoga koja se često izlivala i plavila okolna područija. Takođe Mostonoga je bila idealna za močenje konoplje. Proizvodnju je inicirao baron Kotman koji je izvestio Beč da konoplja dobro uspeva na teritoriji novosagrađenih kolonističkih naseobina. On je okupio proizvođače kudelje, obezbedio im sredstva za rad i obavezao se da će od njih otkupiti 5 000 lakata tkanine godišnje. Proizvodnja se kasnije omasovila, i Odžaci postaju jedan od najvećih centara za proizvodnju kudelje u Evropi. 1779. počinje da se održava vašar kudelje, koji vremenom dobija na značaju. 1907. godine otvara se fabrika za preradu kudelje i proizvodnju užadi, otvaraju je članovi imućne porodice Ertl (Franc i Johan) po uzoru na sličnu fabriku u Segedinu. Od početnih 200 radnika fabrika se brzo razvija i već 1929. dostiže cifru od 880 zaposlenih. Vremenom proizvodnja se širi pa se osim užadi proizvode i: jutani tepisi, a od 1933. i vunena i svilena tkanina.
Od doseljavanja prvih kolonista vrtoglavi privredni razvoj Odžaka koji se pre svega oslanjao na proizvodnju kudelje pratio je i društveni razvoj mesta. 1762. godine osnovana je prva škola, na nemačkom jeziku. Prva crkva sagrađena je 1764. godine, ali od nje nije sačuvan nikakav trag. 1818. godine održana je proslava povodom postavljanja temelja nove crkve koja je završena 1821. godine. 1813. godine Odžaci dobijaju privilegiju održavanja nedeljnog sajma i dva godišnja vašara i dobijaju status trgovišta. 1871. godine osniva se sreski sud, 1879. služba zemljišnih knjiga, 1884. služba kneza (prvi odžački knez bio je Jozef Visi). Prva štamparija osnovana je 1887. godine. U Odžacima u to vreme rade dva novčana zavoda: Odžačka štedionica i Odžačka kasa uzajamne pomoći, a 1897. osnovana je i poreska služba.1895. godine završena je izgradnja pruge Novi Sad-Baja koja prolazi kroz Odžake, a iste godine kroz mesto je prošao i prvi voz. 1899. godine u okviru samostana u Odžacima izgrađeno je prvo dečje zabavište koje je 1936. godine premešteno u novu moderniju zgradu koju je izgradio vlasnik Fabrike kanapa i užarije Johan Ertl. 1906. firma ''Ertl i Šverer'' (takođe delom u vlasništvu porodice Ertl) otvara prvu električnu centralu za potrebe svog mlina i tako dolazi i do elektrifikacije mesta. 1911. godine u Odžacima osnovan je fond za izgradnju građanske škole, prikupljeno je 70 000 kruna, ali je izgradnja škole odložena zbog Prvog svetskog rata. 1917. godine prikupljeno je još 300 000 kruna i škola počinje sa radom, prvobitno u kući porodice Kraus, pa u kući porodice Bruner i konačno se 1927. premešta u novu zgradu napravljenu po nacrtu arhitekte Jozefa Švera.
Za vreme Prvog svetskog rata u Odžacima se otvara vojni lazaret u zgradi osnovne škole u kojem su lečeni ranjenici donešeni sa fronta. U Prvom svetskom ratu poginulo je 162 Odžačana. Po oslobođenju Odžaci postaju deo Kraljevine SHS i kasnije Kraljevine Jugoslavije.
Prvi fudbalski klub u Odžacima osnovan je 1919. godine pod imenom Odžački športski klub, a 1928. osnovan je i teniski klub koji je bio jedan od favorita na teniskim takmičenjima u tadašnjoj državi. Teniski klub je raspolagao sa 5 teniskih terena. Između dva rata u Odžacima je radilo Sokolsko društvo deo Sokola Kraljevine Jugoslavije, aodržan je i Sokolski slet.
1920. godine osnovan je Kulturbund, nemačka nacionalistička organizacija. Organizacija je dva puta zabranjivana prvi put 1924. godine, drugi put tokom Šestojanuarske diktature. Prvi ogranak Kulturbunda u Bačkoj formiran je 1920. godine u Parabuću (Ratkovo). 1930. godine dozvoljen je rad Kulturbunda. Dolaskom Adolfa Hitlera na vlast u Nemačkoj delovanje Kulturbunda se radikalizuje i prihvataju se nacional-socijalističke ideje unutar organizacije. Iz godine u godinu broj članova raste, posebno nakon 1939. godine i početka Drugog svetskog rata. Tokom rata organizacija jača i postaje glavni organizator društvenog života u nemačkim mestima u Bačkoj, između ostalih i u Odžacima. Takođe organizuje odlazak mladih Nemaca u Vermaht i SS jedinice. Posle invazije snaga Trećeg rajha na Jugoslaviju, teritorija Bačke okupirana je od strane mađarske vojske. Tokom okupacije vršen je sistematski progon: Srba, Jevreja, Roma kao i političkih neistomišljenika svih nacionalnosti od strane mađarske vojske i žandarmerije.
Oslobođenje konačno dolazi 22. oktobra 1944. godine. Odžake su oslobodile Vojvođanske brigade zajedno sa jedinicom Crvene armije. Ozbiljnije borbe sa mađarskim žandarima vodio je Bačkopalanački odred 17. oktobra između Parabuća (Ratkova) i Odžaka. Na sam dan oslobođenja nije bilo otpora kao ni dočeka oslobodioca pošto je mesto bilo uglavnom naseljeno nemačkim življem koji su se većinom povukli zajedno sa nemačkom vojskom i napustili zemlju, prva kolona je krenula još 9. oktobra. Jedan broj Nemaca je ostao, oni su internirani u logore da bi kasnije takođe napustili zemlju i preselili se mahom u Austriju i Nemačku.
Po oslobođenju ovih krajeva dolazi do Batinske bitke, najveće bitke na ovim prostorima u kojoj vojnici Crvene armije i Vojvođanskih brigada pod komandom potpukovnika Srete Savića uspevaju da poraze nemačke snage koje su brojale čak 60 000 vojnika, pređu Dunav i oslobode Dardu i Beli Manastir, čime su nemačke snage potisnute na teritoriju Mađarske.
Po završetku Drugog svetskog rata dolazi do kolonizacije stanovništva iz manje razvijenih krajeva države u Vojvodinu, kako bi se naselio prostor na kom je pre rata živela nemačka nacionalna manjina. U opštini Odžaci uglavnom su naseljeni kolonisti iz južne Srbije i to iz: vranjskog, leskovačkog, pirotskog, niškog i topličkog okruga. U Karavukovu su naseljeni kolonisti iz Vranjske kotline i Gornje Pčinje, u Ratkovu iz Toplice i okoline Leskovca, u Srpskom Miletiću iz Jablanice, Vlasotinaca i Suve reke, u Deronjama iz okoline Pirota, a u Odžacima iz okoline Pirota i Niša. U Bački Brestovac i Bački Gračac naseljeni su kolonisti iz Bosne i Like.
Od oslobođenja broj stanovnika bio je u konstantnom porastu. Ubrzo se otvara nova škola, Državna niža gimnazija, koja se kasnije razvila u Gimnaziju ''Jovan Jovanović Zmaj''. Posle rata u Odžacima industrija se veoma brzo razvija. Odžaci postaju lokalni i opštinski centar zapadne Bačke. Razvijene su industrijske grane: prehrambene, tekstilne, metalske, hemijske, građevinske i grafičke industrije. Užarija je nacionalizovana i dobija ime: ''Lola Ribar''. Delatnost fabrike se dalje širi i modernizuje, pa tako 1960. se počinje sa proizvodnjom tvrdo tkanih tepiha, pvc podnih obloga itd. Godine 1971. počinje se sa preradom polipropilena za izradu veziva i folije, a 1979. fabrika se širi otvaranjem pogona za proizvodnju polučešljanog prediva na bazi: polipropilena, poliestera, poliakrila i cel vlakana.10. oktobra 1955. otvorena je i tekstilna srednja Tehnička škola tvrdih vlakana u Odžacima na zahtev udružene tekstilne struke Jugoslavije, koja je doprinela daljem razvoju tekstilne industrije u opštini. Kulturni život opštine postaje bogatiji i raznovrsniji.
U pisanju ovog članka korištena je literatura:
- Razvoj morfoloških karakteristika Odžaka od 18. do 21. veka, Dr Vladimir Stojanović, Novi Sad, 2007.
- Agrarna reforma i kolonizacija u Jugoslaviji1945.-1948., Nikola L. Gaćeša Novi Sad, 1985.
- Materijal iz Muzejske jedinice Narodne Biblioteke ''Branko Radičević'' u Odžacima, koji je prikupila gospođa Olga Andraši.